بررسی اثر ایستگاه‌های خدمات شترداری بر برخی خصوصیات تولیدی و تولیدمثلی گله‌های شتر استان هرمزگان

ایستگاه‌های خدمات شترداری، مکان‌هایی می‌باشند که به صورت مشارکتی استفاده می‌شوند و ساربان‌ها شترهای دامداران مختلف را برای چرا به مرتع برده و در پایان روز به ایستگاه‌ها برمی‌گردانند. در این تحقیق اثر ایستگاه‌های مذکور بر ویژگی‌های تولیدی و تولیدمثلی گله‌های شتر در شهرستان‌های بندر سیریک و بندر جاسک استان هرمزگان بررسی شد و با استفاده از پرسشنامه دو گروه از پرورش دهندگان شتر (گروه تابع ایستگاه و گروه مستقل از ایستگاه) مقایسه شدند. اطلاعات دو گروه مورد نظر با استفاده از نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج حاصل نشان داد که 38/72 درصد از بهره برداران بی‌سواد یا دارای تحصیلات ابتدایی هستند و متوسط تحصیل بین 4-3 سال است. بین متوسط سن دامداران و اندازه جمعیت گله دو گروه اختلاف معنی داری وجود داشت (05/0>P). سابقه شترداری در گروه مستقل از ایستگاه‌ها بیشتر بود (01/0>P). اثر ایستگاه بر برخی از پارامترهای تولیدی گله‌های شتر نظیر وزن تولد (01/0>P)، میزان شیردهی (01/0>P)، درصد تلفات (01/0>P)، میانگین وزن گله (نرو ماده) (05/0>P)، تلفات ناشی از حمله وحوش (01/0>P)، تصادفات جاده‌ای و سرقت شترها (01/0>P)‌ معنی دار بود. در حالی که این اثر برای سن اولین زایش، فاصله بین دوزایش، سن شیرگیری، مدت زمان شیردهی و متوسط دوره شیردهی تغییری را نشان نداد. نتایج نشان داد استفاده از ایستگاه‌ها با مدیریت عمومی و مشارکتی می‌تواند بر کاهش تعداد تلفات و دیگر پارامترهای تولیدی و تولید مثلی اثر مثبت و قابل توجهی داشته باشد.